මූට්ටුව

කෙලින්ම කීවොත් කලින් ලිපියයි ඊළග ලිපියයි මූට්ටු ක‍රන්න තමයි මේ මූට්ටුව ලියන්නේ...:)මං හිතුවා වගේම කලින් කවියට සෑහෙන්න comments වැටිලා තියෙනවනේ ඔයාලා කොහොමද අර කවිය රස වින්දේ කියලා...:)ඔන්න මාත් දානවා කියපු හින්ද මගේ දෘෂ්ටි කෝණයත් එකතු ක‍රන්නම්...

මේ කවිය ලියලා දැනට අවුරුදු 5කටත් වැඩී...මේ කියන දේ මේ මතක නැති මට, මේ කවිය ලියද්දි හිතේ තිබ්බ දේවල් මතක තියෙන්න විදියක් නෑ නොවැ...ඒ හින්ද මම මේ ලියන්නේ පාහඨකයෙක් ව්දියට මේ කවිය දකින ආකාරය...

මට එක දෙයක් මතකයි...මේකෙන් කියවෙන්නේ පැතුමක තියන විවිධාකාර ස්වභාවයන් ගැන...මං මුළු කවිය ගැනම අදහස් දක්වලා ඔයාලව රාමුවක් තුල කොටු ක‍රන්නේ නෑ...ඒ වුනත් මේක කියවගෙන යද්දි ගෝවයි වැටකොළුයි වගේ ගැලපීමක් නෑ කියල ඔයාලට හිතෙන්න පුලුවන් කවියක් ගැන අදහස් දක්වන්නම්...

වනයෙක,
ගසක,
අත්තක,
කොළයක්ව...

මේකෙන් කියවෙන්නේ පැතුමක තියන තවත් එක් ස්වභාවයක් ගැන...ගහක අත්තක තියන කොළයක් හැලිලා ගියා කියලා ගහේ තව කොළ එන එක නවතින්නැහැනෙ...පැතුමක් කියන්නෙත් ඒ වගේ දෙයක් තමයි...කොච්ච‍ර පැතුම් බොද වෙලා ගියත් අපි තව තවත් බලාපොරොත්තු ඇති ක‍රගන්න එක නවත්තනැහැනේ...එහෙම නේද?ම්ං හිතනවා එක පාරම නැතිවෙලා යන ස්වභාවය, බලාපොරොත්තු හින්දා ජීවත් වෙන ස්වභාවය ගැන කියවෙන කවි ඔයාලා නිකංම හොයාගන්න ඇති කියලා...පැතුම, බලාපොරොත්තුව කියන සංකල්පය ගැන මම ගොඩාක් හිතලා ලියලා තියනවා...ඒත් මේක තමයි කුළුදුලේම ලියපු කවිය....

ඊළගට දානවා කියපු love letter එක ගැන කෙටියෙන් කීවොත් මෙහෙමයි...මේක අපේ free period එකක් වෙලාවේ වෙන පන්තියක කොල්ලෙක්ට අපේ පන්තියම එකතු වෙලා ලියලා දීපු එකක්...මේ කැද හැලියට ආඩි 7ක් නෙවි ආඩි 20ක් 30ක් හාල් දැම්මා...මේකෙ පොඩි විශේෂත්වයක් තියනවා...ඔයාලට කියෙව්ව හැටියෙ තේරෙයි... කියවලාම බලන්නකෝ...

Love letter එක ඊළග දවසේ හොදේ...මං මේ වීරයන්ගේ කුසලානෙට ගහන පයින්බෝල සෙල්ලමක අන්තිම ටික බලන්න කියලා...ඇලුමිනියම් කොල්ලටත් ත‍රගෙ බේරගන්න අමාරුයි වගේ...අපි නැවතුනා ඕං...ජය වේවා!!!

පැතුම

දිනයක,
සැදෑවක,
නිවස්නෙක,
සිසිලක්ව...

හදවතක,
සිහිනයක,
සුසුමක,
සුවදක්ව...

සිතක,
අදුරක,
පහනක,
එළියක්ව...

වනයෙක,
ගසක,
අත්තක,
කොළයක්ව...

සයුරක,
රළෙක,
පෙණයක,
බුබුලක්ව...

පැතුමකට පෙරවදනක්

මෙයාලට කියන්න, මං මීට කලින් post එකක් දාන්න හිටියේ...කොහෙද ඉතින් මේ සතියේ හෙන සීන්කෝන් ගොඩක් වුනානෙ...මං full try එක දෙන්නම්කෝ සතියට එකක්වත් දාන්න...

"දි පොර" වගේ මේක් ලියන්න පටන් ගත්තට මොකද ඊයෙ හොයල බලද්දි තමා තේරුණේ ලියපු ගොඩක් කවි දැන් ම්ං ගාව නැති විත්තිය...කොහෙද ඉතින් අතට අහුවෙන පොතක් පිටිපස්සෙ හ‍රි leaflet එකක පිටිපස්සෙ හ‍රිනෙ වැඩි හ‍රියක් ලිවේ...ඒත් මගේ වාසනාවකට ම්ගෙ ප‍රණ diary එක හම්බුනා...මේකෙ මං එදිනෙදා වෙන දේවල් ලීවේ නැහැ...මට ඉතින් එච්ච‍රම කැසිල්ලක් නැහැ නොවැ...ම්ං මේකෙ ලීවෙ මට හිතිච්ච එක එක වල් භූත...පොතක් ගෙනිච්ච නැති දවස් වලට(ඒ කියන්නෙ ගොඩක් දවස් වලට:))මොනාහ‍රි ලියනව කියල teacherට පේන්න ලීවෙත් මේකෙම තමා...මට හිතුනහම ම්ං මේකෙ කවිත් ලීවා...අපේ කොල්ලො මේකට කිවේ මහදැන මුත්තගේ පොත කියලා...:)(ඔන්න මගෙන් හීනියට සැගවෙච්ච ලොකු එකක්;))

ම්ං ඊළගට දාන්න හිතුවේ මේකෙ තියන කවියක්...මං ඒ කාලෙ ලියපු ෂෛලියට වඩා වෙනස් ෂෛලියක එකක්...වචන අඩුයි(ඇත්තටම කීවොත් දැන් ටිකක් රෑ වෙලා හින්ද නිදි මතයි:))මේකෙන් දෙන අදහස ගැන ඔයාල මොකක්ද හිතන්නෙ කියල කියන්න ඕනෙ හැබැයි...(අන්තිමට කව්රුත් කියන්නැතුව මටම කියන්න වෙයි...defa:))

කවි විත‍රක් ලියල හ‍රියන්නෙ නෑ නොවැ...එන සතියේ අපි කොල්ලො සෙට් එක එකතු වෙලා කොල්ලෙක්ට ලියලා දීපු love letter එකක් දාන්නම්කො....:)

කියන්න අමතක වුනානේ...ඔයාලා මේ බ්ලොග් කියවනවනම් පුලුවන්නම් මේක ලුහු බදිනවද??:)එතකොට මං දන්නවනෙ ඔයාල මේක කියවනව කියලා...

නොමිනිස් පෙම්වතිය ගැන

ඔයාලට කියන්න මේක තමයි මම මුලින්ම ලියපු කවිය...මම එතකොට 9 වස‍රෙ...විද්යාව සම්බන්ධ කවි ත‍රන්ගයකට යවන්න තම ලීවෙ...ඒත් යැව්වෙ නෑ..:)(අම්ම කියවල බලල කිවා මේකෙ කිසි විද්යා ගතියක් නෑ...මනමාල ගතියක්නම් තියනව කියල...)

ඕක අන්තිමට 2003 අවුරුද්දෙ විද්යා දිනයෙ පොතට දැම්මයි කියමුකො....ඔන්න ටික දවසකට පස්සෙ මන් අන්දුරන ගෑනු ලමයෙක් හම්බුනා විද්යා දිනයට ආපු...එයා කීවා මං ඔයා ලියපු කවිය කියෙව්ව කියල...මගෙ ඉතින් ඉහේ මලක් පිපුන වගේ...ඉතින් මං ඇහුවා කොහොමද හොන්දයිද කියලා...මේකි කියපි කවිය නම් හොන්දයි ඒත් කාටද ඒක ලියල තියෙන්නෙ? එළදෙනෙක්ටද? කියල....මට ඉතින්....

ඇත්තටම මේක ලියල තියෙන්නෙ කොයි වැනි කෙනෙක් අරඹ්යා කියලද හිතන්නෙ??මේක ලීවෙ අනාගතයෙ ඉන්න robo ගෑනු ළමයෙක් ගැන හිතල...අනාගතයේ මිනිස්සු තනි වෙනකොට ඒකට පිළියමක් විදියට යොදාගන්නෙ robo ල...ඉතින් මේ මිනිහ මෙයාව බලාගන්න එන robo කෙල්ලට ආද‍්රෙ ක‍රන්න ගන්නව...ඔයාල මේ ගැන එක එක විදියෙ මත ද‍රන්න පුලුවන්...එ මත ඔයාලා ආද‍රය යන සංකල්පය දිහා බලන්නෙ කොහොමද කියන එක මත රන්දා පවතිනව...අපිට පුලුවන්ද robo කෙල්ලෙක්ට ආද‍රය ක‍රන්න...අපි කතා ක‍රමු...

මං මේ කවියෙ මාතෘකාව robo කෙනෙක්ව එක ප‍්ර මැවෙන්නැති විදියට තියල තියෙන්නෙ...ම්ං මොන ඉටි ගෙඩියක් හිතේ තියන් ලීවත් මේක රස වින්දින්නෙ ඒක කියවන කෙනානෙ...ඒ කෙනාගෙ සිතුවිලි රාමුවක් තුල හිර ක‍රන්න හොන්ද නෑ...ඔයාල මොනාද මේක කියවද්දි හිතුනෙ??මං හිතුවට වඩ ලස්සන දේවල් ඔයාලගෙ සිතුවිලි තුලින් මතුවෙලා එන්න පුලුවන්...

මේ මගේ පළවෙනි කවිය....මගේ ඉලන්ග කවි එක්ක මං සහ මං හිතන විදිය වෙනස් වෙන හැටි අධ්යයනා ක‍රන එකත් interesting වේවි...

නොමිනිස් පෙම්වතිය

මා නෙතු එබ බලන්,
මග දෙසට,
විඩාවෙන්,
ඇය එයිද?නොම එයිද?
සිත දෙගිඩියාවෙන්,
අකීක‍රු දන්ගකාර,
ම නෙතු සන්ගල,
මට නොකියා ලොබ බන්දියි,
දැකුමට ඇගේ රුව..........
සුකොමල් ඒ දෙනෙත,
සිරික්කිය,
රන තිසරු පියොරු යුග,
මන පෙලන පුලුලුකුල,
දැක,
සත්තමයි වුනි වසන්ග මා............
පෙලයි මහද,
මන්ද,
ඔබ නොමිනිස්ය,
ම මිනිස්ය,
අප දෙදෙන කිසි ලෙසින්,
බැන්දෙමුද එක ලෙසින්,
මිනිස් නොමිනිස් වෙසින්..........
සත්තමයි ඒ ළමැද මැද,
නිලඹ‍රක සුව වින්දිමි,
මා නෙතු අද්ද‍ර,
මටත් නොකියා පැමිණි,
පිළි නොලද නියාවෙන්,
හන්ඩ නගන,
කන්දුලක්ය...........

අදිසි

මට කාලෙක ඉන්දන් හිතිල තිබුන බ්ලොග් එකක් ලියන්න...කොහෙද ඒක දවසින් දවස කල් ගියානෙ...ඔන්න අද තමා නමෝ විත්තියෙන් පටන් ගත්තෙ...ඒත් මේ අපේ uniye කෙනෙක්ගෙ සිංහල plug-in එකක් හම්බුන හින්ද...

අදිසි...එ කියන්නෙ පේන්නෙ නැති කියලනෙ...මගෙ අරමුණ වෙන්නෙ ලෝකයේ තියෙන අපිට පේන සාමාන්ය දේවල් වල අපි නොදකින පැත්ත ඒ කියන්නෙ අදිසි පැත්ත මං දකින විදියට ඉදිරිපත් ක‍රන්න.(බලහන්කො මුගෙ ලොකු එක, නේද අම්මපා?)

ම්ං ලෝකය දකින හැටි ලියන්න ගියොත් වැඩි කාලයක් යන්න කලින් කව්රුත් මේක කියවන එකක් නෑ...(මාව දන්න අය දන්නව ඇති ඒ මොකද කියල)ඒ හින්ද මන් වැඩිපුර මේකෙ දාන්න හිතන් ඉන්නෙ මං ලියපු කවි...එහෙන් මෙහෙන් ලිපියක් දෙකක් දාන්නම්...එව හැබැයි සාමාන්ය ගනයේ ඒවනම් නෙවි...

මට තියන ලොකුම බය මේක මෙලෝ සතෙක් කියවන එකක් නෑ කියල...එ හින්ද මේක කියවල හොන්දයි කියල හිතුනත් න‍රකයි කියල හිතුනත් comment එකක් දාන්න නම් අමතක ක‍රන්නෙපා...